Neyse efenim ben size benim anımdan başlayayım. Yine dedemle ansiklopedileri yere sermişiz sayfaları karıştırıyorum bu seferki konumuz aşıklar, ozanlar.. tabi arkadan da annemin sesi geliyor "-yine dağıttın ortalığı çabuk onları yerine teker teker diziyorsun.. " diye. Tabi ben sanırım ya 9 ya da 10 yaşındayım neyse işte ben o arada sayfaları karıştırırken AŞIK VEYSEL i gördüm ilgimi çekti hemen okumaya başladım hayatını çocukken gözlerini kaybetmesine çok üzülmüştüm ama onca engele rağmen göğüs germesini de taktir etmedim değil hani sonra hemen heyecanla dedeme anlattım hayatını.. Dedem tabi Aşık Veysel i tanıyordu. Dedem sonra tebessüm etti. Aşık Veysel'i anlatmaya başladı. Köy köy gezer kahvehanelerde türkü söyler elinden küçük bir kız tutar beraber gezerlermiş.Dedemle çocukken yaşadığı bir anıyı anlattı bana bir daha da unutmam onu.. O zamanlar dedem 9 10 yaşlarında imiş radyo dinliyor o gün radyoda da Aşık Veysel türkü söyleyecekmiş. Atatürk Aşık Veysel 'e Türkiye seni dinliyor bir türkü söyle demiş.Veysel de başlamış türkü söylemeye fakat bağıra bağıra söylüyormuş türküyü, bitirdikten sonra Atatürk Veysel' e sormuş neden bağırarak söyledin diye o da cevap vermiş Türkiye dinliyor dediği için halka sesimi nasıl o kadar duyuracağım diye bağırarak söylemiş.
Dedemin bana anlattığı hikaye çoktur çok da severek dinlerdim..(Toplumsal mesaj içerir..) İşin esprisi bir yana yaşlılarla sık sık vakit geçirin benim çocukluğum dedem ve anneannemle geçmiştir ve hayatımın en güzel anıları da o zamandır. Sevdiklerinize vakit ayırın,ölüm sevdiklerinizi sizden ayırmadan önce...
MİA..
